Παραφράζοντας το γνωστό μότο “Life begins at the end of your comfort zone” ερχόμαστε να μιλήσουμε για το πως ο αθλητισμός ξεκινά όταν σηκωθούμε από τον καναπέ, το κρεβάτι, το γραφείο και ξεκινήσουμε να ξεδιπλώνουμε τον τρόπο που μπορεί το σώμα μας να μας οδηγήσει στην υιοθέτηση υγειών και εποικοδομητικών συνηθειών.

Η καθημερινότητα των αθλητών είναι εξ ορισμού βεβαρημένη και ειδικά αν προσθέσουμε και τις υποχρεώσεις του μαθητή στην εποχή μας. Κι αυτό δεν είναι ή δεν πρέπει να θεωρείται ως πρόβλημα, αλλά ως πρόκληση. Η πρόκληση αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη δημιουργία εποικοδομητικών συνηθειών.

Οι εποικοδομητικές συνήθειες μπορούν να εφαρμοστούν σε όλους τους τομείς της ζωής του παιδιού και αυτό θα οδηγήσει σε μία βελτίωση της ποιότητας ζωής ή αύξηση της ευχαρίστησης για τη δραστηριότητα που το παιδί να κάνει. Για παράδειγμα το πρόγραμμα προπονήσεων του κολυμβητή δύναται να έχει δυσκολίες, κυρίως στα μάτια του παιδιού – όπως π.χ. η πρωινή προπόνηση. Αυτό δεν πρέπει να μεταφράζεται ως απαγορευτικό για την δέσμευση στο άθλημα αλλά ως κίνητρο δημιουργίας μιας ρουτίνας που όχι μόνο θα διευκολύνει την καθημερινότητα αλλά θα γεμίσει τα παιδιά ικανοποίηση και θα τους μάθει την έννοια της στοχοθεσίας, του κινήτρου και της επιτυχής επίτευξης ενός στόχου.

Όλοι γνωρίζουν τα οφέλη του αθλητισμού για τα παιδιά, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Πέρα από αυτό, ο αθλητισμός μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού. Συγκεκριμένα, μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν την αυτοεκτίμησή τους, να κοινωνικοποιηθούν αποτελεσματικά, να μάθουν να θέτουν λειτουργικούς στόχους και να γιορτάζουν την επίτευξη τους.

Ο αθλητισμός προσφέρει έναν τρόπο στα παιδιά να χτίσουν την αυτοεκτίμηση και να αισθάνονται ότι έχουν τη δύναμη να πετύχουν περισσότερα από όσα νομίζουν. Μπορούν επίσης να αισθάνονται ότι αξίζει να κάνουν την προσπάθεια.

Είναι εκπληκτικό πώς τα παιδιά που αρχικά φαίνεται να στερούνται αυτοπεποίθησης μπορούν να βοηθηθούν μέσω του αθλητισμού και να ενισχυθούν μέσω των δραστηριοτήτων τους. Αυτό τους βοηθά να αναπτύξουν τη θέληση, την αποφασιστικότητα, τη διεκδίκηση και την αυτοπεποίθησή τους.

Γνωρίζοντας όλα αυτά οι γονείς μπορούν να υιοθετήσουν μια στάση που να βοηθήσει και να ενισχύσει το παιδί στο να υιοθετήσει εποικοδομητικές συνήθειες μέσα από τον αθλητισμό. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε μια τέτοια εποικοδομητική στάση στα παρακάτω σημεία:

• Ενθάρρυνση για δράση! Ο αθλητισμός μέσα από το συγκεκριμένο και δομημένο πλαίσιο του, επιτρέπει στο παιδί να χαλαρώσει και να αφομοιώσει καλύτερα τις νέες πληροφορίες. Μέσα από αυτή τη διαδικασία μπαίνει στη θέση να διαχειρίζεται καλύτερα τον χρόνο του.

• Σε κανέναν δεν αρέσει η κριτική! Αντί της κριτικής μπορούμε απλώς να πούμε στο παιδί ότι είμαστε περήφανοι για την προσπάθειά του και αν το ίδιο δείχνει απογοητευμένο ή στεναχωρημένο να το ενθαρρύνουμε λέγοντας ότι πιστεύουμε πολύ σε εκείνο και πως αν συνεχίσει την προσπάθεια είναι βέβαιο πως θα έρθει και καλύτερο αποτέλεσμα.

• Ο πρωταθλητισμός δεν είναι η μόνη μορφή αθλητισμού που έχει αξία! Ένα παιδί που χαίρεται για αυτό που κάνει, που συνειδητοποιεί πως ό,τι θέλει μπορεί να το πετύχει και το ίδιο κινητοποιεί τον εαυτό του για να προσπαθήσει για αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη για όλους μας. Με αυτή την προσέγγιση το παιδί μπορεί να ωφεληθεί τα μέγιστα και να συμφιλιωθεί με την ήττα και την αποτυχία οι οποίες είναι απόλυτα φυσιολογικά ενδεχόμενα σε κάθε μας προσπάθεια. Ταυτόχρονα όμως αυτή είναι και η μέθοδος που τα τελευταία χρόνια έχει βοηθήσει πολλά παιδιά να εξελιχθούν σε πολύ επιτυχημένους πρωταθλητές και πρωταθλήτριες!

Θα ήθελα να κλείσω με λίγες λέξεις:

προτρέψτε τα παιδιά να αθληθούν, ενθαρρύνετε τις προσπάθειές τους και χαρείτε την πορεία μαζί τους!