Α) Αδυναμία των μυών της ωμοπλάτης (στροφικού πετάλου) να σταθεροποιήσουν τον ώμο σε κινήσεις πάνω από το κεφάλι (Overhead) όπως είναι οι περισσότερες κινήσεις μέσα στο νερό.
Β) Ανεπαρκής τεχνική των κολυμβητών μέσα στο νερό, όπου δημιουργούνται μυϊκές ανισορροπίες μεταξύ αριστερής και δεξιάς πλευράς με αποτέλεσμα να μειώνεται το εύρος κίνησης από την μια πλευρά και να έχουμε το φαινόμενο πρόσκρουσης μεταξύ ακρωμίου και στροφικού πετάλου. ( Π.χ. συνηθέστερο λάθος των κολυμβητών επιλογή αναπνοής στο ελεύθερο στυλ κυρίως από την μια πλευρά).
Πάμε να δούμε την ανατομία του ώμου και τρόπους να προστατεύσουμε αυτήν την περιοχή:
Η άρθρωση του ώμου σχηματίζεται από τρία οστά: το βραχιόνιο, την ωμοπλάτη και την κλείδα. Η αρμονική σύνδεση αυτών των οστών δίνει τη δυνατότητα στην κεφαλή του βραχιονίου να κινείται τρισδιάστατα στο χώρο μέσα σε μια κοίλη υποδοχή της ωμοπλάτης, την ωμογλήνη, όπως ακριβώς περιστρέφεται μια σφαίρα μέσα σε μια συμπληρωματική υποδοχή-κοιλότητα.
Η συγκράτηση της κεφαλής του βραχιονίου (σφαίρας) μέσα στην ωμογλήνη (κοιλότητα) εξασφαλίζεται σε σημαντικό βαθμό από τη δράση τεσσάρων μυών. Οι μύες αυτοί καλύπτουν την κεφαλή του βραχιονίου σαν πέταλο και τη βοηθούν να επιτελεί διάφορες κινήσεις, κυρίως έσω και έξω στροφή (εξ ου και η ονομασία στροφικό πέταλο).
Το στροφικό πέταλο καλύπτεται από το ακρώμιο, το ανώτερο τμήμα της ωμοπλάτης. Μεταξύ ακρωμίου και στροφικού πετάλου παρεμβάλλεται ένας σημαντικό ανατομικό στοιχείο, ο υπακρωμιακός ορογόνος θύλακος. Ο θύλακος περιέχει μια λιπαντική ουσία, απαραίτητη για τη λίπανση της άρθρωσης και επιτρέπει την απρόσκοπτη κίνηση του άνω άκρου (βραχιονίου), ελαττώνοντας τις τριβές και τις αντιστάσεις μεταξύ των οστών.
Με την ανύψωση του άνω άκρου στις καθημερινές μας δραστηριότητες, το ακρώμιο έρχεται σε άμεση επαφή με το θύλακο και το στροφικό πέταλο. Αν η κίνηση αυτή πραγματοποιηθεί υπό μεγάλη αντίσταση ή επαναλαμβανόμενα, είναι δυνατόν το ακρώμιο να ερεθίσει τον θύλακο, να φθείρει το στροφικό πέταλο και σε ορισμένες περιπτώσεις να το τρυπήσει. Στις περιπτώσεις αυτές μιλάμε για ρήξη του στροφικού πετάλου.
Συχνά, οι ρήξεις του στροφικού πετάλου συνοδεύονται από καταστροφή ή και φλεγμονή του θυλάκου, η οποία αποτελεί και τη βασική αιτία πόνου του ασθενούς.
Επιλεκτική ενεργοποίηση των μυών του στροφικού πετάλου. Όποια και αν είναι η διάγνωση (πρόσκρουση ή αστάθεια) ο αθλητής θα πρέπει να εκτελέσει ασκήσεις με σκοπό την
ενεργοποίηση των στροφικών μυών του ώμου, που είναι πολύ σημαντικοί για τη σταθερότητα όλης της ωμικής ζώνης. Πρέπει να τονιστεί ότι αυτοί οι μυς, είναι μυς αντοχής και επομένως τους ενεργοποιούμε, χρησιμοποιώντας μικρή αντίσταση και πολλές επαναλήψεις. Η αντίσταση πρέπει να αυξάνεται πολύ βαθμιαία, ώστε να αποφεύγεται η ενεργοποίηση γειτονικών μυών. Όταν βοηθούν οι γειτονικοί μυς, η άσκηση δεν δίνει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Βιντεο Ασκησεων Στροφικου Πεταλου
Η ενεργοποίηση των μυών της ωμοπλάτης. Η ωμοπλάτη αποτελεί τη βάση στήριξης του άνω άκρου και όταν οι μυς που τη σταθεροποιούν και την κινούν δεν ενεργοποιούνται σωστά, δημιουργούνται συνθήκες αστάθειας ή/και πρόσκρουσης στων ώμο.
Η έσω στροφή του ώμου. Η έσω στροφή του ώμου συχνά περιορίζεται στους αθλητές της κολύμβησης και η αποκατάσταση του φυσιολογικού εύρους είναι απαραίτητη, ιδιαίτερα στη «φάση της επαναφοράς» στο ελεύθερο στυλ κολύμβησης. Όταν δεν υπάρχει το πλήρες εύρος, η κίνηση αντικαθίσταται από την ωμοπλάτη και αυτό δημιουργεί δυσλειτουργία και πόνο στην περιοχή του ώμου.
Ο αθλητής είναι σε πρηνή θέση, εκτελώντας ξεχωριστά τις θέσεις Υ – W και Τ, χωρίς αντίσταση (βαράκια) σε ένα κύκλο 2 σετ με 10-12 επαναλήψεις. Η κίνηση πρέπει να είναι ελεγχόμενη με 2 χρόνους στο ανέβασμα των χεριών-2 χρόνους στο κατέβασμα των χεριών.
Πριν ο αθλητής εισέλθει στο νερό πρέπει να πραγματοποιεί 15 λεπτά προθέρμανση, αυξάνοντας το εύρος κίνησης των αρθρώσεων, αυξάνοντας την θερμοκρασία του μυοσκελετικού συστήματος ( ένας ζεστός μυς είναι πιο εύπλαστος από έναν κρύο μυ),
αυξάνοντας την κάρδιο-αγγειακή κυκλοφορία. Η προθέρμανση πρέπει να έχει δομή (από το πάνω μέρος προς τα κάτω ή το ανάποδο) αφιερώνοντας 20-30 seconds σε κάθε περιφορά με 5 λεπτά στα πάνω άκρα και τον κορμό- 5 λεπτά στα κάτω άκρα και τον κορμό- 5 λεπτά σε κινητικότητα κορμού και επιπλέον 5 λεπτά για τους έξω -στροφείς και την προστασία του ώμου.